For some people is easier to live in the fascinating world of their imagination instead of the cruel world of everyday life.

Loneliness is the norm for our hero, the quarantine doesn't scare him and his imagination helps him cope with this new reality that the world has to deal with.

Our character is enjoying his favorite movie, while the new safety measures against the pandemic, 'spark' something new for him. A window and a TV become the passage into his own world.Loneliness lives within us, we carry it wherever we may go and if we don't know how to handle it...then becomes a depressive silence.

Είναι κάποιοι που τους είναι πιο εύκολο να ζουν στο κόσμο της φαντασίας τους, παρά στον κόσμο της καθημερινότητας τους.​

Για τον ήρωα μας η μοναξιά είναι η κανονικότητα του, ο εγκλεισμός δεν τον τρομάζει και η φαντασία του τον βοηθάει να διαχειριστεί αυτή την νέα κανονικότητα.​

Ο ήρωας απολαμβάνει την αγαπημένη του ταινία, τα νέα μέτρα κατά της πανδημίας ξεκινούν κάτι καινούριο γι’ αυτόν. Ένα παράθυρο και μια τηλεόραση μας μεταφέρουν στο δικό του κόσμο.​

Η μοναξιά είναι μέσα μας, την κουβαλάμε, κι αν δεν ξέρεις να την διαχειριστείς…σιγή.