‘The box’ is a short film about love and the beautiful moments that can give us if we dare to trust and share it with someone who shares the same feelings and beliefs. The movie aims to awake the hope for pure love and trustful meaningful relationships to our younger generation who seems to be lost and drugged into a social media and virtual reality.

In this story we follow Angelos, a romantic boy, with pure feelings sored in a box, still believing in real love and his struggle to confess his love to Eleni, his university fellow-student. Angelos even though is a modern youngster, is highly appreciating love and recognising how rare it is in our days. Angelos simply tries to take that first step to talk to Eleni, and then hopefully take the step in beginning a common journey and discover love together.

Our protagonist’s fears of rejection and insecurities take the form of a monster in this story, that appears only to those who dare to get close to him. Whenever Angelos dares to get close to Eleni, the monster appears chasing him away from his target, since if this happens then he will stop existing, fears will sail away. The monster is introduced to the audience as an attractive young man. The idea here is that most evil are disguised in a beautiful package, no one can guess what is under the attractive wrapping. The monster in a bigger picture represents our society the one responsible for stealing away innocence from the younger generation.

Angelos during the whole movie appears as a guardian of a box, carrying it everywhere and at all times. The box represents his pure soul, his beautiful inner world, himself and his beliefs. By the end of the movie, Angelos will dare to trust this box to Eleni, who seems to share the same beliefs and feelings.

Ο Άγγελος, ένα αγόρι με αγνά αισθήματα, ρομαντικό, που πιστεύει στην πραγματική αγάπη εκτιμώντας την μεγάλη της αξία και το πόσο σπάνια έχει καταλήξει να είναι στις μέρες μας. Παρακολουθούμε την αγωνία του μέχρι να καταλήξει να ομολογήσει τον έρωτα του στην νεαρή συμφοιτήτρια του προσπαθώντας να βρει το θάρρος να το κάνει αυτό αλλά και να βρει το μικρό παραθυράκι στο πολύ πιεσμένο πρόγραμμα της, αυτή τη μικρή χαραμάδα στο χρόνο της όπου θα μπορέσει να ξεκινήσει αυτή την συζήτηση κι αυτή τη σχέση εν τέλη.

Οι φοβίες του εκπροσωπούνται στη μορφή ενός ‘τέρατος’ που εμφανίζεται μόνο σε αυτόν όποτε τολμά να την πλησιάσει. Το τέρας εμφανίζεται στο θεατή ως ένας πολύ ελκυστικός νεαρός, καμουφλαρισμένο το κακό σε πανέμορφο περιτύλιγμα. Το τέρας είναι αυτός ο φόβος της απόρριψης, της ανασφάλειας. Είναι απειλητικό και προσπαθεί να αποτρέψει το αγόρι να εκπληρώσει τον στόχο του, δηλαδή να αποκαλύψει στο κορίτσι τον έρωτά του γι’ αυτήν.

Το τέρας έχει εμφάνιση που παραπέμπει στη σύγχρονη κοινωνία, αφού στο κάτω κάτω αυτή ευθύνεται που τα παιδιά έχουν χάσει την αθωότητά τους. Αυτή έχει επιβάλει την αγένεια στους νέους, έχει λερώσει τις αξίες και τον έρωτα.

Κάθε ενέργειά του το αγόρι την πραγματοποιεί με το ένα χέρι, γιατί στο άλλο κρατάει ένα κουτί. Ακούγονται μόνο οι διάφοροι ήχοι που κάνει κατά τις κινήσεις του. Το κουτί εκπροσωπεί τον έρωτά του και το προσέχει ως κόρη οφθαλμού σε όλη την ταινία, κρατώντας το παντού. Εκπροσωπεί την αγνή ψυχή του, τον όμορφο εσωτερικό του κόσμο, τον ίδιο του τον εαυτό, που θα δώσει με το τέλος της ταινίας ξεφεύγοντας από το τέρας, στην Ελένη, την γλυκιά συμφοιτήτριά του που μοιράζεται τις ανησυχίες του και τις αξίες του, αλλά και τα ίδια συναισθήματα για αυτόν.

Μια ταινιούλα 8 λεπτών για την αγάπη και τις όμορφες στιγμές που μπορεί ακόμα να βιώσουμε αν επιδιώξουμε και βρεθεί η ανταπόκριση, δίνοντας ελπιδοφόρα μηνύματα στους νέους μας σήμερα που έχουν χαθεί στο κόσμο των κοινωνικών δικτύων και της εικονικής πραγματικότητας και εντυπωσιασμού.